Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine.
Nazım Hikmet
Sayfa 121
Yalnızlık avuçlarında bir kor parçası gibi duruyordu, ne kimseye vermeye kıyabiliyorlar, ne yanmaktan kurtulabiliyorlardı.
Yavaş yavaş yalnız kaldım.Sonra alıştım
Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler ...
birbirimizi çok sevdik; ama aynı zamanda değil...
Sayfa 172 - Can Yayınları - Türk Edebiyatı - YaşantıKitabı okudu
Maalesef
Çok zeki insanların çoğu zaman çok da saf bir yanları vardır.
Sayfa 171 - Can Yayınları - Türk Edebiyatı - YaşantıKitabı okudu
senden sonra kendimi de astım!
Ben onun katiliyim, ama aynı kitabın kişileriyiz.
Can Yayınları - Türk Edebiyatı - YaşantıKitabı okudu
Çünkü beklemek acıların en büyüğüdür, çeken bilir.
Sayfa 147 - Can Yayınları - Türk Edebiyatı - YaşantıKitabı okudu
- Ne çabuk kabullendin ölümü?
- Ne yapayım? Kabul etmekten başka çare var mı?
Sayfa 102 - Can Yayınları - Türk Edebiyatı - YaşantıKitabı okudu
Farkındayım...
Belki de öldüm! dedi. Belki de öldük, farkında değiliz.
Sayfa 101 - Can Yayınları - Türk Edebiyatı - YaşantıKitabı okudu